موقعیت جغرافیایی و اقلیم

دبی، واقع در سواحل شمال شرقی امارات متحده عربی، دارای موقعیت جغرافیایی عالی در خلیج فارس است. این دومین امیرنشین بزرگ با گستره شهری است که تقریباً 3885 کیلومتر مربع وسعت دارد. این شهر توسط نهر دبی، یک ورودی طبیعی از خلیج فارس به دو نیم تقسیم می شود و دو منطقه اصلی را ایجاد می کند: دیره و بر دبی.

دبی با داشتن مرز مشترک با ابوظبی ، شارجه و سلطان نشین عمان، از موقعیت استراتژیکی برخوردار است که ارتباط با کشورهای خلیج فارس، شرق آفریقا و جنوب آسیا را تسهیل می کند.

آب و هوای دبی با موقعیت آن در امتداد استوایی سرطان و در نتیجه محیطی گرم و آفتابی مشخص می شود . زمستان‌ها معتدل است و دمای آن در روز به طور میانگین ۲۵ درجه سانتی‌گراد و شب‌های نسبتاً خنک‌تر است. مناطق ساحلی سطح رطوبت متوسطی را تجربه می کنند.

در مقابل، تابستان ها به طور قابل توجهی خشن هستند و دمای هوا تا 42 درجه سانتی گراد و دمای دریا به 37 درجه سانتی گراد می رسد. رطوبت بالا نیز این ماه ها را مشخص می کند. بارندگی نادر است و به طور متوسط ​​سالانه پنج روز بارانی و عمدتاً در زمستان است.

تاریخچه مختصر و توسعه

توسعه سریع دبی از یک دهکده ماهیگیری کوچک به یک کلان شهر شلوغ، گواهی بر چشم انداز بلندپروازانه آن است. پس از انقلاب اسلامی در سال 1979، بسیاری از ایرانیان پس از انقلاب اسلامی در سال 1979 در دبی اقامت گزیدند. این هجوم همراه با سایرین، به رشد شهر کمک کرد.

خط افق مدرن دبی و سرعت پروژه های ساختمانی آن، آن را به یکی از سریع ترین شهرهای جهان تبدیل کرده است. دگرگونی شهر با تصمیم در سال 2002 برای اجازه مالکیت خارجی بر املاک و جذب سرمایه‌گذاری بین‌المللی قابل توجهی بیشتر شده است.

تنوع جمعیتی و فرهنگی

دبی با جمعیتی بیش از 3.56 میلیون نفر در سال 2023، دیگ ذوب فرهنگ ها است که میزبان بیش از 200 ملیت است.

ترکیب جمعیتی منحصربه‌فرد است، اماراتی‌ها تنها 5 درصد و 95 درصد باقی‌مانده را مهاجران تشکیل می‌دهند.

اکثریت این مهاجران از آسیا و دیگر کشورهای عربی هستند.

حضور اقلیت‌های مذهبی مانند مسیحیان، هندوها، سیک‌ها و بودایی‌ها این ملیله فرهنگی را غنی‌تر می‌کند. آنها در کنار دین رسمی اسلام همزیستی دارند. در حالی که عربی زبان رسمی است، انگلیسی زبان فرانسه است که ارتباط بین گروه‌های قومی مختلف را ایجاد می‌کند.

اهمیت اقتصادی

اقتصاد دبی ترکیبی قوی از گردشگری ، املاک و مستغلات ، امور مالی و تجارت است که خود را به عنوان یک مرکز تجاری جهانی متمایز می کند. امارات با تولید ناخالص داخلی که عمدتاً مستقل از نفت است، دومین کشور ثروتمند در امارات است.

گردشگری به تنهایی 20 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد که بر نقش آن به عنوان یک محرک اقتصادی مهم تاکید دارد. در سال 2018، دبی با نزدیک به 16 میلیون بازدیدکننده، چهارمین شهر پربازدید جهان باقی ماند.

اقتصاد غیر نفتی شهر اغلب به عنوان «سرمایه داری بازار آزاد با برنامه ریزی متمرکز» توصیف می شود. بخش املاک و مستغلات رشد تصاعدی داشته است.

بخش حمل و نقل یک کمک کننده اقتصادی کلیدی است و ارزش حمل و نقل و ذخیره سازی به 12.5 میلیارد دلار در سال 2017 رسیده است.

شهرت دبی به عنوان “شهر طلا” با نزدیک به 250 طلافروشی به خوبی به دست آمده است . همچنین خود را به عنوان یک مرکز فناوری بین المللی با نهادهایی مانند شهر اینترنتی دبی و شهر رسانه ای دبی تثبیت کرده است . علاوه بر این، دبی یک مرکز تجارت الماس بزرگ است و در بحبوحه تحریم ها به مسیر مهمی برای تجارت طلای روسیه تبدیل شده است.

سرمایه گذاری های صنعتی این شهر در زمینه تولید انرژی و آلومینیوم باعث تنوع بیشتر چشم انداز اقتصادی آن می شود.

بخش ICT 4.1 درصد از تولید ناخالص داخلی واقعی دبی در سال 2018 را به خود اختصاص داده است و تولید ناخالص داخلی سرانه آن در سال 2022 به 46665 دلار رسیده است.

زمانی که وزارت توسعه اقتصادی در سال 2021 اجازه مالکیت کامل خارجی بر مشاغل را داد ، چشم انداز اقتصادی بیشتر تقویت شد. هدف این حرکت تسریع بهبودی پس از همه گیری بود. میزبانی اکسپو 2020، هرچند با تاخیر، به چشم انداز سرمایه گذاری بلندمدت امارات کمک کرد و ظرفیت دبی برای جلب توجه و سرمایه گذاری جهانی را به نمایش گذاشت.